عملکرد لگن و مفصل ساکروایلیاک در اصلاح پاسچر

در خصوص شیوه های نوین اصلاح اختلالات و ناهنجاری های مربوط به پاسچر آنچه که تا کنون بسیاری از متخصصین به اشتباه به آن معتقد بودند، این بود که بنابر تصور آنان مفاصل لگن، به ویژه مفصل ساکروایلیاک، جز در اوایل کودکی، فاقد حرکت بوده و از این رو اختلالی هم ایجاد نمی کند، مگر اینکه به واسطه ضربه یا بیماری، مشکل خاصی در آنها به وجود آید.

طی چند سال اخیر با انجام مطالعات جدید، به طور علمی مشخص شده که مفاصل شگفت انگیزی که ساختار کمربند لگنی را تشکیل داده‌اند، در واقع حرکت جزئی داشته و در بیشتر اختلالات مکانیکی پاسچر، به ویژه اختلالات ناشی از ستون فقرات ناحیه کمری، به طور مستقیم یا غیر مستقیم درگیر هستند.

به عنوان مثال، شایع ترین عوامل مکانیکی که ممکن است باعث افزایش اختلال عملکردی در بدن شود، عدم تعادل عضلانی، ساختاری و هایپرموبیلیتی در این مفاصل است. این در حالی است که بسیاری از متخصصین بهداشت حرکتی با افرادی روبرو می شوند که شکایت از درد در نواحی پایین کمر و لگن داشته و اعتقاد بر این است که ممکن است منشأ این درد در مفاصل لگنی باشد.

با توجه به پیچیدگی عملکردی لگن و مشکلات تشخیصی آن، و نظر به اهمیت این موضوع که مغفول مانده، امروزه از دیدگاه دانش نوین “حرکات اصلاحی” مطالعه دقیق عملکرد مفاصل این ناحیه ضرورت داشته، چراکه اعتقاد بر این است مفاصل لگنی به ویژه مفصل ساکروایلیاک، تحت تأثیر پوسچر نامناسب و همچنین تطابق کمری لگنی به عنوان اتیولوژی حرکات جبرانی بدن تشخیص داده شده است.

از این رو بنابرنقش مهم آن در حفظ پاسچر صحیح و ارایه حرکات اصلاحی مناسب در رابطه با اصلاح اختلالات ناشی از عملکرد نامناسب این ناحیه، نیاز به مطالعه عملکرد این مفاصل بیش از پیش احساس می شود و در واقع این مهم، هدف اصلی است که اثر حاضر به آن می پردازد.